GRAND PRIX DE LA BAULE

GRAND PRIX DE LA BAULE

GRAND PRIX DE LA BAULE

¿Cómo explico que he sido vencido por 41 triatletas sin hacer una mala carrera? Tarea difícil.

Llegamos a la "ciudad del triatlon" el mismo día de la prueba. El viaje se viró complicado debido a mi torpeza. El resultado de perder el avión derivó en dos noches sin dormir lo suficiente.

En la salida me noto cansado, añoro esa chispa extra de vitalidad que en parte sí reciben mis sentidos desde el exterior: 5000 triatletas poblamos La Baule en el fin de semana de nuestro deporte. Espectacular ambiente.

Estoy inusualmente nervioso, la confianza que me suele acompañar parece que se pierde dentro del neopreno. "¿Será por eso que es la peor natación de mi vida?". El mar es un campo de batalla, brazos, piernas y puños viajan por todas partes. Intento serenarme, me resulta imposible nadar. El objetivo de avanzar desemboca en no ser hundido y rezar para volver pronto a la arena.

A partir de la tercera boya se abre algún hueco, volvemos a nadar. Sprinto para cerrar un hueco delante de mi. Cuando lo consigo respiro aliviado, sin saberlo acabo de llegar al tercer grupo. Tras la carrera los parciales no engañan, abandono el Atlántico en ¡54ª posición!

Me desprendo de mi NINETEEN preparado para seguir sufriendo. La bici siempre es rápida aquí. Mis compañeros del St. Jean trabajan duro y conseguimos unirnos al 2º grupo; por delante viajan 15 elegidos de los que saltan Poulat y Sudrie.

No llego a rodar cómodo, pero mis piernas responden ante los continuos latigazos. Recupero confianza a cada giro mientras nos acercamos a la transición. Lucho por el lado derecho cuando, ¡zas!, una caída me descoloca y termina por amedrentarme. Salgo a correr penúltimo del enorme pelotón. Tras de mi sale Silva, que no tiene el día y acaba retirándose.

A pié sí me quito los complejos. Apreto. Un poco más. Cada triatleta rebasado es un gramo más de fuerza para seguir sufriendo. Remonto bastante firmando 15min20" en unos rapidísimos (y algo escasos) 5km. -"Lo que mal empieza bien acaba"- pienso. Dedé, Eric y Simon nos dan la buena nueva: el St. Jean de Monts finaliza 13º y seguirá otro año en la 1ª División. Lo celebramos brindando con todos nuestros simpatizantes azul y amarillo que se acercaron a La Baule cuando veo los resultados. "Antón Ruanova, puesto 42". Dios mío, ¿cómo puede haber 41 tíos que corran tanto?"

4 comentarios:

Calamyty dijo...

Xa ves, canto túzaro hay por ahí solto... Pero esos 15.20 ahí o final sen a motivación de loitar por nada asustan eh? Este ano tes que correla pedestre de stgo a ver si rompemos a exemonía dos negros :D Unha aperta !

Jose Almagro Valero dijo...

Ya sabes como es esto, hay días en los que parece que todo lo que te puede pasar te pasa y otros en los que todo sale redondo... Quédate con ese parcial de carrera a pie que es una pasada.
Un abrazo!

Antón Ruanova dijo...

Calamyty: moito túzaro macho, pero eu non paro ata ser un coma eles. jaja

Jose: y tanto que si, pero bueno, en la próxima estaremos más preparados.Un saludo

juanzinho dijo...

Agora como estás acostumbrado a gañar todo todo o que sexa baixar do podio sabe mal non? jaja.
Coincido cos outros no de que tes que sacar como positivo a carreira a pé. E agora a gaña-lo galego para pechar unha tempada inesquecible! Apertas!

Contacta Conmigo

Escríbeme, te contesto rápidamente

  • Rúa Piñeiro De Villestro 38.
    15896-Santiago De Compostela. Galicia
  • Solo Whatsapp: +34 656 914 531
  • antonruanova@gmail.com
  • www.antonruanova.run