FINAL BSG ENERGADE TRIATHLON SERIES JOHANNESBURG

FINAL BSG ENERGADE TRIATHLON SERIES JOHANNESBURG

FINAL BSG ENERGADE TRIATHLON SERIES JOHANNESBURG

100 metros para el final. Instantes para cruzar el arco de meta. Se acaban las BSG Energade Triathlon Series, se acaba la temporada más larga de mi vida. Son unos segundos de sprint donde se me aparecen imágenes de todos estos meses. Levanto los brazos bajo la pancarta y me tiro al suelo. Fin a mi undécima temporada en nuestro apasionante deporte. Los 1700m de altitud es la gota que colma el vaso de mi sufrimiento.

Han pasado cinco minutos, mi corazón sigue golpeando con fuerza a un pecho que aun está buscando más oxígeno. No me quiero imaginar lo que se siente a 3000m, o a 5000m. Bueno, que me olvidaba, he sido 7º. No puedo estar muy contento. En los primeros kms de carrera pié he remontado algo, por momentos hasta vi la 4ª plaza al alcance. Pero mi fuerza duró lo que una burbuja tarda en eclosionar en un vaso de bebida con gas.

Antes sí había luchado. Un circuito llano, con escasos giros y el único inconveniente de varios tramos con el asfalto absolutamente reventado, no parece demasiado propicio para desgastar las piernas. Nada más lejos de la realidad. En muchos momentos cierro el grupo, apenas puedo entreabrir los ojos para ver sombras de las que no me quiero separar. Cuando oigo en alguien el sonido de los cambios, tengo el movimiento mecanizado: bajo otro piñón y a exprimir de pié la bicicleta. Ni puedo mirar para ver quién ha osado atacar, bastante tengo con agarrar fuerte el manillar y no perder el equilibrio. Circulamos encunetados, lo que significa tragarse baches, gravilla,.. Tensión con el corazón latiendo a más de 180 pulsaciones.

¿Cómo voy sufriendo tanto? Había gastado mis balas en una escapada. Una rápida natación y la primera ligera subida, habían seleccionado el grupo. El namibiano Louw se lanza en solitario. Yo comparto trabajo con los locales Eksteen y Schoeman. La ambición puede más que mis escasas fuerzas. Así aguantamos hasta el km8, donde nos caza el grupo comandado por los dos hombres que se juegan las series: Murray y Wolfaardt. Es cuando toca sufrir. Tensión. Cuneta. Disfruto sintiéndome al límite.
Un poco antes, por fin había nadado bien. Me dejé llevar por mi instinto. Colocándome a la izquierda aproveché más la fuerza de la corriente del río. Tras llegar 3º a la primera boya, todo es un poco más fácil. Henri volvía a mostrar su poderoso apellido Schoeman, hermano del nadador campeón olímpico, es siempre el primero en tocar tierra. Yo nadaba al rebufo de otros dos buenos peces: Norton, un ex-nadador casi olímpico por sudáfrica, y Louw, el namibiano que recientemente salía segundo del agua en la Copa del Mundo de Corea. Mi cuarta posición, mi buen arranque ciclista y la adrenalina me hicieron probar la escapada que dinamitó mis fuerzas.

Murray consigue, tras su quinto triunfo consecutivo, alzarse por primera vez con las series. Le acompañan en el cajón de hoy, y en la general: el antiguo campeón Wolfaardt y Louw.

No he podido terminar la temporada lo bien que me hubiese gustado. Tras el podio de Marruecos, los entrenamientos han sido muy livianos. Pacientemente iba sintiendo como esa forma óptima que tanto tarda en lograrse, me iba abandonando día a día. Aun así he intentado engañarla y he luchado. Desde luego ha sido todo un placer tomar parte en este circuito tan profesional y bien organizado.

1 comentarios:

juanzinho dijo...

Noraboa de tódolos xeitos! Agora a disfrutar da experiencia que che queda por diante! Unha aperta moi grande! Enjoy!

Contacta Conmigo

Escríbeme, te contesto rápidamente

  • Rúa Piñeiro De Villestro 38.
    15896-Santiago De Compostela. Galicia
  • Solo Whatsapp: +34 656 914 531
  • antonruanova@gmail.com
  • www.antonruanova.run